Szkoła nr 4 pierwotnie znajdowała się w gmachu przy ul. Chojnickiej, który został wybudowany w 1914 roku. Mieściła się tam szkoła męska.

20 sierpnia 1933 roku z polecenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego powstała Szkoła nr 4 w Starogardzie jako szkoła samodzielna. Placówka mieściła się w wyżej wymienionym gmachu przy ulicy Chojnickiej razem ze Szkołą nr 3, do której należała druga część budynku.

Pod koniec wojny na przełomie lat 1944/45 w budynku szkoły mieścił się punkt opatrunkowy dla rannych żołnierzy.

6 marca 1945 roku skończyła się okupacja hitlerowska, dla Starogardu nastały nowe czasy. Zgodnie z tradycją przedwojenną w dniu 3 kwietnia 1945 roku młodzież szkolna zebrała się w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Wojciecha na uroczystym nabożeństwie.

1 września 1945 roku do szkoły zostało zapisanych 428 uczniów.Kierownikiem szkoły został Józef Chmielecki.

U schyłku lat czterdziestych tworzono szkoły świeckie. Taką szkołę utworzono w 1949 roku pod patronatem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Nowa placówka zajęła bazę Szkoły nr 3 przy ul. Chojnickiej, natomiast Szkoła nr 3 przejęła bazę szkoły nr 4. Wraz z bazą Szkoła nr 3 przejęła także cały dobytek "czwórki". Pozbawieni lokalu uczniowie Szkoły nr 4 podjęli naukę na okres jednego roku w połowie budynku należącego do Szkoły nr 3. Jednak z powodu braków lokalowych uczyli się tam tylko uczniowie klas I - V, natomiast uczniowie klas VI - VII uczyli się w pozostałych szkołach. Zajęcia odbywały się dopiero po skończonych lekcjach uczniów Szkoły nr 3, wskutek czego lekcje odbywały się nawet do godziny 20.00. Kierownikiem szkoły od 1949 roku był Edmund Falkowski, który pełnił tę funkcję do 1955 roku.

W 1950 roku Szkoła nr 4 otrzymała nowe lokum. Mieściło się ono na parterze Szkoły nr 2 przy ulicy  Sobieskiego 12.

W 1955 roku dotychczasowy kierownik Edmund Falkowski uchwałą Prezydenta Powiatowej Rady Narodowej został mianowny Inspektorem Oświaty. Nowym kierownikiem szkoły został Albin Lubiński, który funkcję tępełnił do 1990 roku.

W 1958 roku decyzją władz starogardzkich rozpoczęto budowę nowej szkoły.

3 października 1959 roku dzieci oraz grono pedagogiczne przeniosło się do nowego budynku przy ulicy Pomorskiej (obecny budynek).

Na wniosek Miejskiej Rady Narodowej w Starogardzie Gd., dnia 1 listopada 1959 roku szkoła otrzymała nazwę Szkoła Podstawowa nr 4 im. Juliusza Słowackiego. W ten sposób Rada Miejska chciała uczcić 150 rocznicę urodzin tego wielkiego poety.

29 kwietnia 1961 roku zakład opiekuńczy "Polfa" przekazał szkole sztandar szkolny, który był symbolem łączności zakładu ze szkołą. Razem ze sztandarem szkoła otrzymała w darze pierwszy telewizor.

W 19 rocznicę wyzwolenia Starogardu Gd. spod okupacji niemieckiej - 6 marca 1964 roku - odbyła się uroczysta akademia, na której dokonano odsłonięcia popiersia patrona szkoły - Juliusza Słowackiego, którego fundatorem był Komitet Rodzicielski.

W marcu 1965 roku KR postanowił rozbudować salę gimnastyczną. Dzięki tej decyzji szkoła uzyskała scenę, która zarazem stanowiła pracownię wychowania plastycznego.

Uchwałą Rady Pedagogicznej Szkoły Podstawowej nr 4 postanowiono upamiętnić Jubileusz 1000-lecia Państwa Polskiego przez zbudowanie pomnika w rejonie boiska. Uroczystość odsłonięcia pomnika tysiąclecia nastąpiła 12 października 1966 roku. Pod kryptą pomnika złożono urny z ziemnią z pól bitewnych i miejsc upamiętnionych uczestnictwem Polaków. Była to ziemia z Grunwaldu, Westerplatte, Szpęgawska, Sztuttowa, Warszawy, Kołobrzegu. Tegoż samego dnia nastąpiło przekazanie sztandaru harcerskiego szczepowi "Orły Północy" ufundowanego przez Komitet Rodzicielski.

W maju 1970 roku szkoła otrzymała harcówkę wybudowaną w czynie społecznym.

W 1975 roku odbyła się uroczystość odsłonięcia obelisku z wizerunkiem patrona szkoły oraz oddano do użytku pracownię zajęć praktyczno - technicznych dla chłopców.

W 1984 roku szkoła wzbogaciła się o nowy 14 izbowy budynek, a w 1987 roku została oddana do użytku pracownia dziewcząt.

W 1986 roku budynek szkolny otrzymał nową elewację.

W 1987 roku harcerze i zuchy otrzymali nowy sztandar harcerski, ufundowany przez panią Danutę Trzeciak.

W czerwcu 1999 roku, po raz pierwszy w historii szkoły jej absolwentami stali się zarówno uczniowie klas ósmych, jak i szóstych.

Od 1 września 1999 roku w związku z reformą oświaty "Czwórka" stała się sześcioletnią szkołą podstawową (nadal nr 4). Baza lokalowa szkoły powiększyła się o budynek przy ul. Sienkiewicza, przejęty od PSP nr 1.

1 września 2001 roku w PSP nr 4 rozpoczęła naukę pierwsza klasa integracyjna. Od tego roku pełna nazwa szkoły brzmi Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi im. Juliusza Słowackiego.

3 października 2009 roku PSP nr 4 obchodziła 50 - lecie istnienia.

1 września 2017 roku to kolejna reforma oświaty i powrót ośmioletnich podstawówek, w naszej szkole pojawiły się pierwsze klasy siódme. 21 czerwca 2019 roku po raz pierwszy, po 20 latach szkołę ukończyły klasy ósme, które wcześniej napisały pierwszy egzamin ósmoklasisty.

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi ma swoje tradycje i zwyczaje.

Na pamiątkę otrzymania przez szkołę własnego budynku, dzień 3 października stał się Świętem Szkoły. W tym dniu każdego roku odbywa się pasowanie na uczniów. Zwyczajem są coroczne wymarsze młodzieży w pierwszych dniach września do Lasu Szpęgawskiego dla uczczenia pamięci pomordowanych w czasie II wojny światowej.

Szkoła posiada izbę regionalną założoną przez panią Agnieszkę Cieślewicz - Kwaśniewską, w której znajdują się liczne eksponaty pochądzące z naszego regionu. 

PSP nr 4 jest kopalnią talentów. To z niej wywodzą się sławni sportowcy, naukowcy, lekarze, nauczyciele i profesorowie.

Opracowała mgr Agnieszka Cieślewicz - Kwaśniewska